Meet McAllen

[Joël]

‘Ga je haar zoenen?’ grinnikte Abigail, toen Frodo een spray in zijn mond spoot. ‘Ik denk dat ik me dan maar weer omdraai. Nee, natuurlijk ben je er klaar voor. Oma is heel benieuwd!’
Ze zag Frodo’s handen trillen en ze kon zich de laatste keer niet herinneren dat ze hem zo nerveus had gezien. Ze streek nog eens door zijn kapsel en gaf hem een bemoedigende glimlach. Ergens was het wel aandoenlijk.
’Bloemen?’ herhaalde Abigail. ‘Oh, nee die heb ik ook niet meegenomen! Niks voor ons om iets te vergeten,’ zei ze ironisch, terwijl ze toekeek hoe haar vriend vlug een bos tevoorschijn toverde. ‘Oh! Die kun je beter niet-’
Haar zin werd onderbroken door haar oma die inmiddels met een glimlach de deur had geopend en hen hartelijk begroette.
’-aan oma geven,’ mompelde Abigail binnensmonds, nadat oma Edine de bos dankbaar in ontvangst had genomen. ‘Hee, omaaa!’ zei ze vlug en ze gaf haar een knuffel. ‘Dit is Frodo! De enige echte waarin ik je heb verteld in mijn brieven. Heeft hij niet goed zijn best gedaan met zijn kerstpak? Ik zet die bloemen wel even in een vaas voor je.’
Abigail nam de bos uit haar oma’s handen en snelde naar de keuken.
’Voordat je er uitslag van krijgt op plekken waar je liever niet krabt tijdens een dinertje met je kleindochter en haar vriend,’ grinnikte ze, zodat alleen zij het kon horen.
Ze hoorde de twee in de hal verder praten en had er vertrouwen in dat de avond wel goed zou komen. Ondanks een bosje bloemen waarvoor oma Edine lichtelijk allergisch was, ging het so far so good.